Kościół św. Marcina w Żninie

---

Historia i architektura

Świątynia, o której mowa, to najstarszy obiekt zabytkowy znajdujący się w Żninie. Jej historia sięga XIV wieku, co czyni ją niezwykle cennym elementem dziedzictwa kulturowego miasta.

Wzniesiona w stylu gotyckim, budowla przeszła znaczne zmiany w XVI stuleciu, kiedy to poddano ją przebudowie oraz rozbudowie. Na skutek tych prac, pewne elementy architektoniczne uległy zmianie, co niewątpliwie wpłynęło na jej pierwotny wygląd.

Po zburzeniu prezbiterium, nawa została przedłużona o trzecie przęsło, co doprowadziło do powstania nowego prezbiterium. Był to istotny krok w kierunku zachowania funkcjonalności obiektu.

Dodatkowo, odbudowa wieży, mającej kwadratowy plan, przyczyniła się do częściowej utraty pierwotnych cech stylowych, co jest przykładem typowych zmian, jakie zachodzą w architekturze zabytkowej na przestrzeni wieków.

Wyposażenie

Wnętrze kościoła św. Marcina w Żninie charakteryzuje się bogatym wyposażeniem, które datowane jest na XVII oraz XVIII wiek.

Główny ołtarz, zbudowany w XVII wieku, przeszedł znaczną przebudowę w pierwszej części XIX stulecia. Dzieło to zdobią rzeźby św. Piotra i Pawła, a także obraz patrona świątyni – św. Marcina. Ołtarze boczne, które powstały w drugiej połowie XIX wieku, są przykładem stylu neobarokowego, co wyraźnie widać w ich zdobieniach.

Na lewym ołtarzu znajduje się obraz św. Benona, który doskonale współgra z resztą wyposażenia. W kontekście sakralnym warto również wspomnieć o dwóch konfesjonałach, ambonie oraz chrzcielnicy, które również pochodzą z drugiej połowy XIX wieku i odznaczają się cechami stylu rokokowego.

Dodatkowo, w kościele można zobaczyć wczesnobarokową Grupa Ukrzyżowania, która datowana jest na XVII wiek, a także posąg św. Katarzyny z Sieny, który powstał na przełomie XVII wieku.

---

Oceń: Kościół św. Marcina w Żninie

---