Jan Siuchniński

---

Życiorys

Jan Siuchniński, znany ze swojego zaangażowania oraz działalności wojskowej, swoją edukację rozpoczął w siedmioklasowej szkole powszechnej, a następnie kontynuował w Gimnazjum im. Braci Śniadeckich w Żninie. Podczas II wojny światowej był zmuszony podjąć pracę jako robotnik sezonowy w cukrowni, gdzie doświadczenia te miały znaczący wpływ na jego późniejsze życie.

W 1943 roku został wywieziony na roboty przymusowe, pracując w fabryce samolotów w Krzesinach. Po wojnie, w lutym 1945 roku, zgłosił się jako ochotnik do ludowego Wojska Polskiego i został przydzielony do zapasowego pułku kawalerii. Jego kariera wojskowa nabrała rozpędu w maju 1945 roku, kiedy to został wysłany do Oficerskiej Szkoły Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, gdzie po ukończeniu szkoły otrzymał awans na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty.

Po otrzymaniu promocji, Siuchniński objął dowództwo nad plutonem w Samodzielnym Pułku Ochrony Rządu w Warszawie. W listopadzie 1946 roku awansował na stanowisko szefa sztabu batalionu, a w latach 1949-1951 zajmował się kierowaniem sekcją operacyjną pułku. Równocześnie był aktywnym działaczem w ZWM, PPR oraz PZPR, a w 1949 roku uzyskał maturę w Gimnazjum i Liceum dla Pracujących w Warszawie.

W 1951 roku Siuchniński został szefem sztabu 9 pułku KBW w Bydgoszczy. Jego dalsza edukacja miała miejsce w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie, gdzie studiował od listopada 1951 do września 1952 roku, zdobywając pierwszą lokatę. W następnych latach stał na czołowej pozycji jako szef sztabu 12. pułku KBW Ziemi Szczecińskiej, a w latach 1955-1958 realizował swoje studia w Akademii Sztabu Generalnego WP.

W 1958 roku objął dowództwo nad 12. Pułkiem KBW, a od września 1959 roku kierował Nadwiślańską Brygadą Ochrony Rządu. Kiedy wojskowa struktura KBW została zlikwidowana, w wyniku reorganizacji utworzono nową formację – Nadwiślańską Brygadę MSW im. Czwartaków AL. Nominację na stopień generała brygady otrzymał 9 października 1968 roku w Belwederze, gdzie wręczył mu ją marszałek Marian Spychalski.

W latach 1974-1983 dowodził Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi MSW, zajmując się ochroną obiektów rządowych oraz polskich placówek dyplomatycznych na całym świecie. Ukończył także zaoczne studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie w 1961 roku. Jako członek różnych komitetów i instytucji aktywnie wspierał region, przyczyniając się do realizacji wielu ważnych projektów, takich jak akcja ratowania zamarzniętej Elektrociepłowni Siekierki oraz likwidacja skutków powodzi w 1963 roku. Uczestniczył w budowie Centrum Zdrowia Dziecka, gdzie żołnierze oddali ponad 20 tysięcy litrów krwi.

Od 1983 roku pełnił funkcję ministra pełnomocnego w polskiej ambasadzie w Tiranie. Po powrocie do kraju zakończył służbę wojskową 17 maja 1988 roku. Jego aktywność kontynuowana była w Klubie Generałów WP, gdzie pełnił funkcje w Radzie Klubu.

Jan Siuchniński zmarł i został pochowany 13 lutego 2009 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie msza żałobna odbyła się pod przewodnictwem biskupa polowego WP, gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusza Płoskiego.

Awanse

W okresie długotrwałej służby w Ludowym Wojsku Polskim, Jan Siuchniński systematycznie awansował, osiągając kolejne stopnie wojskowe. Jego rozwój kariery wojskowej jest imponujący i przedstawia się następująco:

• stopień podporucznika – 1945,
• stopień porucznika – 1950,
• stopień kapitana – 1951,
• stopień majora – 1952,
• stopień podpułkownika – 1958,
• stopień pułkownika – 1961,
• stopień generała brygady – 1968.

Życie prywatne

Jan Siuchniński był synem Lucjana oraz Heleny, której rodowe nazwisko brzmiało Radecka. Całe swoje życie spędził w Warszawie, gdzie tworzył swoje rodzinne korzenie.

W 1950 roku poślubił Melanię, z którą doczekał się dwóch synów.

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Jan Siuchniński jest osobą, która zdobyła wiele prestiżowych odznaczeń i wyróżnień w swoim życiu. Oto lista jego najważniejszych nagród:

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1979),
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1973),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963),
• Złoty Krzyż Zasługi (1959),
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1949 i 1954),
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954),
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1974),
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju,
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju,
• Złota Odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi”,
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1980),
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia,
• Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1977),
• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”,
• Honorowa Odznaka Rzemiosła (1980),
• Złoty Znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych (1975),
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”,
• Złota odznaka „Zasłużony w rozwoju województwa katowickiego”,
• Odznaka „Zasłużony dla Kielecczyzny”,
• Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego (województwo szczecińskie),
• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1979),
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2000).

Siuchniński posiadał także szereg odznaczeń i wyróżnień, które przyznane zostały mu za zasługi dla różnych ministerstw, w tym: Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Ministerstwa Łączności, Ministerstwa Komunikacji, Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Ministerstwa Handlu Zagranicznego oraz Gospodarki Morskiej.

Warto również zaznaczyć, że był laureatem wyróżnień za współpracę z:

• Ligą Obrony Kraju,
• Dowództwami Wojsk Obrony Powietrznej Kraju,
• Wojsk Lotniczych,
• Warszawskiego Okręgu Wojskowego,
• Wojsk Ochrony Pogranicza,
• Inspektoratem Obrony Cywilnej Kraju,
• Dyrekcją Huty Warszawa i Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu.

---

Oceń: Jan Siuchniński

---